The Wonder of Being Finite

Quid istud rei est? Hodie silentium magnum in terra; silentium magnum, et solitudo deinceps; silentium magnum, quoniam Rex dormit; terra timuit et quievit, quoniam Deus in carne obdormivit, et a saeculo dormientes excitavit. Deus in carne mortuus est, et infernum concitavit.

Profecto primum parentem tamquam perditam ovem quaesitum vadit. Omnino in tenebris et in umbra mortis sedentes invisere vult; omnino captivum Adam, unaqua captivam Evam, ex doloribus solutum vadit Deus illiusque Filius.

Ingressus est Dominus ad eos, victricia arma crucis tenens. Quem ubi vidit Adam primus parens, prae stupore pectus verberans, exclamavit ad omnes, dixitque: "Dominus meus cum omnibus." Et respondens Christus dicit Adamo: "Et cum spiritu tuo." Et apprehensa manu excitat, decens: "Expergiscere, qui dormis, et surge a mortuis, et illucescet tibi Christus.

Ego Deus tuus, qui propter te factus sum filius tuus; qui propter te, et propter hos, qui a te oriundi sunt, nunc dico, et per potestatem impero iis qui in vinculis erant: Exite; et qui in tenebris: Illuminamini; et sopitis: Resurgite.

Tibi praecipio: Expergiscere, qui dormis: etenim non ideo te feci, ut in inferno contineare vinctus. Surge a mortuis; ego sum vita mortuorum. Surge, opus manuum mearum; surge, effigies mea, quae ad imaginem meam facta es. Surge, exeamus hinc; tu enim in me, et ego in te, una et indivisa sumus persona.

Propter te ego, Deus tuus, factus sum filius tuus; propter te, Dominus, servilem tuam speciem sumpsi; propter te, qui sum supra caelos, veni in terram, et subtus terram; propter te hominem factus sum tamquam homo sine adiutorio inter mortuos liber; propter te, qui ex horto egressus es, ex horto Iudaeis traditus, et in horto crucifixus sum.

Aspice faciei meae sputa, quae quidem propter te suscepi, ut te in pristinum illud spiraculum restituerem. Aspice mearum maxillarum alapas, quas sustinui, ut tuam corruptam speciem reformarem, ad imaginem meam.

Aspice mei tergi flagellationem, quam suscepi, ut dispergerem peccatorum tuorum onus, quod tergo tuo impositum est. Aspice clavis bene ad lignum affixas manus meas, propter te, qui manum tuam ad lignum male quondam extenderas.

Dormivi in cruce, et romphaea penetravit meum latus, propter te, qui in paradiso obdormisti, et Evam ex latere protulisti. Meum latus sanavit dolorem lateris. Meus somnus educet te ex inferni somno. Mea romphaea romphaeam coercuit, quae contra te vertebatur.

Surge, eamus hinc. Eduxit te hostis ex terra paradisi; ego vero te non amplius in paradiso, sed in caelesti throno colloco. Prohibuit te a ligno typico vitae; verum ecce ego, qui vita sum, tibi sum coniunctus. Constitui cherubim, qui famuli in morem custodirent te; facio ut cherubim pro eo ac Deum decet adorent te.

Cherubicus thronus apparatus est, geruli prompti et parati, thalamus constructus est, parati cibi, aeterna tabernacula et mansiones adornatae, thesauri bonorum aperti sunt, regnumque caelorum ante saecula paratum est."